Magic Mike’ın Son Dansı kafa karıştırıcı bir enkaz

Belki de bu izlenim, bayılan izleyicilerin zihinlerinde sonsuza dek yer etmiş, kaya gibi sert sekizli paketidir.

Ama aynı zamanda, karakterlerinin hırsları için hiçbir özür dilemeyen bir film serisi de vardı. Alışılmadık çalışma tarzlarını küçümsemedi veya alay etmedi. Zevk aldı, kadınların zevklerini tatmin etmekten, bakışlarına hizmet etmekten zevk aldı.

iç onu, Sihirli Mike söz konusu. Keyfini çıkarın ve eğlenin.

Steven Soderbergh, coşkusuyla çıtayı yükselten ikinci filmi yönetmedi ama görüntü yönetmeni olarak mercek altına aldı. Bu yüzden, sahnede zıplayan ve sizi başka yere bakmanız için cesaretlendiren ışıltılı bir aygır gibi tüm kısıtlamalardan kurtulmuş olsa bile, yine de bir Soderbergh filmi gibi görünüyordu.

2015 devam filmi arasında ve Magic Mike’ın Son DansıÜçlemenin bu son bölümünde Tatum, Sidney ve Melbourne dahil birçok şehirde sahnelenen bir striptizci ve kabare performansı olan Magic Mike Live’ı başlattı.

Canlı şovun cinsel enerjisinden ilham alan Soderbergh, performans için esasen kurgusal bir başlangıç ​​hikayesi yaratmış. Ve sonuçlar, bazen şehvetli, bazen sihir ve çoğunlukla bir enkaz olan bir çanta karmaşasıdır.

Büyüleyen veya gıdıklayandan çok kafa karıştıran, şaşırtan ve hüsrana uğratan daha çok şey var.

O yol gösterisinden birkaç yıl sonra toparlanan Mike Lang (Tatum), işi iflas ettiğinde siyah beyaz üniformalı bir barın arkasındadır. Bir catering işindeyken, biraz rahatlama arayan çok zengin, boşanmış Maxandra Mendoza (Salma Hayek) ile tanışır ve Maxandra, Mike’ın mucizeler yarattığını duymuştur.

Çok tutkulu bir karşılaşmanın ardından ona bir fırsat sunar. Onunla Londra’ya gelmesini ve yerleşim yerindeki eski kocasından kopardığı klasik bir tiyatro için bir striptizci gösterisi düzenlemesine yardım etmesini istiyor.

Hileleri ve vaat edilen 60.000 $ ‘lık maaş günü ile kandırılan Mike isteksizce kabul eder. En iyi (ve en çekici) dansçıları işe alırken (sürpriz!) birbirlerine sıcak ve ağır bir şekilde aşık oluyorlar.

Üstesinden gelmeleri gereken bazı engeller var – aksi takdirde gerçekten bir kavis olmazdı – ancak film, Soderbergh’in gerçek canlı şovdan vuruş için vuruş performanslarını yeniden yaratması anlamına gelen 30 dakikalık bir set parçasıyla sona eriyor. film içinde gösteri.

Filmin bazen işe yaradığı nokta, Tatum ve Hayek arasında sadece konuştukları bu durgun ama heyecanlı sahnelerin olması ve bu, gösterişsiz ama tuhaf bir şekilde zorlayıcı.

Soberbergh iki elli bir diyalog parçasına bayılır ve bazı anlar vardır ki, son zamanlardaki lo-fi çalışmaları gibi hissettirir. Yüksek Uçan Kuş veya Hepsi Konuşsun. Bunun bir ritmi var ama biraz düşünmeye başlarsanız, bu sahneler Magic Mike’ın Son Dansı aslında hiçbir şey söyleme.

Yine de, o anda farklı bir Soderbergh filmine girmiş gibi hissediyorsunuz ve bu mutlaka kötü bir şey değil.

Ancak gevşek enerji, özellikle son dans numaralarında, gürültülü olmasını istediğiniz bir Magic Mike filminden beklentilerinize pek uymuyor.

O kadar sessiz ve yumuşatılmışlar ki, sanki uzaktan oluyormuş gibi. Bu çok büyük bir israf. Bu sahneler samimi ve görkemli olmalı, takdir edilecek entelektüel bir egzersiz yerine sizi gizli bir kulübe davet etmelidir.

O yakın kucaklaşmayı kaçırıyor ve bunu Hayek ve Tatum’un kimyasının pek uyuşmadığı gerçeğiyle veya hikayeyi neredeyse romantik bir peri masalı olarak çerçeveleyen bir karakterden çok garip bir dış ses anlatımı seçeneği olduğu gerçeğiyle birleştirdiğinizde, o zaman karışıklık daha çok kaosa dönüşür.

Ve bunda cinsel bir şey yok.

Değerlendirme: 2/5

Magic Mike’ın Son Dansı şimdi sinemalarda